ر متلاطم‌‌‌ترین دوران، نیاز به رهبران سازمانی روشن‌‌‌بین بیش از همیشه احساس می‌شود. تکیه بر دانش، داده‌‌‌ها و اطلاعات به عنوان تنها منابع تصمیم‌گیری فقط می‌تواند ما را به راهکارهایی بسیار سطحی برای پیچیده‌‌‌ترین مشکلات پیش‌‌‌رو هدایت کند. ما در عوض باید شالوده رهبری سازمانی خود را بر قوه تشخیصی عمیق‌‌‌تر و موشکافانه‌‌‌تر قرار دهیم: خرد. متاسفانه بسیاری از رهبران سازمانی صلاحیت چنین وظیفه دشواری را ندارند. آنها ممکن است هرچیزی باشند ولی خردمند نیستند. با مشاهده رفتارهای آنها متوجه می‌‌‌شویم که به‌‌‌واقع علاقه‌‌‌ای به منفعت جمعی در سازمان ندارند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *